Voor Bianca Verdonschot (56) uit Roosendaal voelt werken bij Brugman niet als werk, maar als het runnen van haar eigen winkeltje. Al 38 jaar werkt ze met veel plezier in de wereld van keukens en badkamers van Brugman. Binnen het bedrijf groeide ze als mens, en dat doet ze naar eigen zeggen nog steeds. Net als dat de keukens dat deden en doen: van nagenoeg allemaal eikenhouten keukens jaren geleden, naar hypermoderne exemplaren met allerlei snufjes. Bianca vertelt met plezier over haar carrière en de historie die ze bij Brugman heeft meegemaakt.
Op het moment van spreken is Bianca aan het werk in de Brugman-vestiging in Roosendaal. Maar haar verhaal begint ergens anders: in het Brabantse Putte. In 1982, om precies te zijn. Haar broer werkt op dat moment als bedrijfsleider in de winkel van Brugman en vraagt zijn zusje om te komen helpen als koffiemeisje op de zondag. Omdat de winkel op de Nederlands-Belgische grens ligt, mag hij elke zondag open, iets wat op dat moment nog uniek is in Nederland. Bianca: “Ik was toen 17 jaar en mocht koffie zetten voor de klanten. Wat bleek? Ik vond het onwijs leuk om te doen. Toen ik een jaar later als receptioniste in de Brugman-vestiging Roosendaal werd gevraagd, ben ik gestopt met mijn kappersopleiding. Ik vond het werken voor Brugman zo leuk, dát wilde ik doen!”
Terugdenkend aan die tijd poppen er bij Bianca oude beelden op. “Er waren nog geen computers, dus alles ging handmatig. Met van die grote boeken papierwerk en typemachines. Mijn salaris mocht ik elke week uit een potje halen. Gek he, hoe de tijd verandert?” Wat ze zich ook goed herinnert, is de trots van het bedrijf, die als een rode draad door haar carrière loopt. “Ik herinner me nog dat we in onze vestiging in één week tijd voor 30.000 gulden hadden verkocht. Toen kwam de grote baas naar ons toe om dat te vieren. Stonden we ineens met meneer Brugman op de tafels te dansen. Dat soort dingen blijven je altijd bij, dat vind ik echt te gek. Het zegt veel over de sfeer binnen het bedrijf. In mijn ogen is dat heel belangrijk, die goede vibe onderling. Je houdt immers met z’n allen zo’n bedrijf draaiende. Samen.”
Bianca kwam binnen als de jongste van de club met haar 17 jaar. Inmiddels is ze binnen Brugman een van de langst zittende medewerkers. Bianca, lachend: “Nog even en ze noemen me de oma van Brugman! Ik vind het leuk dat ik in al die jaren zoveel collega’s heb leren kennen. Doordat mensen komen en gaan, krijg je steeds nieuwe visies voorgeschoteld. Iedereen heeft zijn eigen ideeën over dit werk. Dat is mooi, zo leer ik nog altijd bij. Als je zelf al zo lang ergens werkt, heb je bepaalde gewoonten. Ik houd ervan als nieuwe mensen me vertellen dat ik dingen ook anders kan doen. Dat neem ik allemaal mee in mijn ontwikkeling. De jeugd leert van mij, maar ik ook van hen.”